در این عصر انسانها از آگاهی بیشتری برخوردار شده اند و دیگر حاضر نیستند , دسترنج و حاصل عمرشان به یغما برده شود . این امر برای سودجویان و استعمارگران سنگین است . برای همین آنها روش خود را عوض کرده اند .
حال فصل استعمار جدید و برده داری نوین است .
باید کاری کرد که برده , با تمام تخصص و کارآیی خود , و حتی با هزینه خودش , این کار را انجام دهد . هزینه ای که شامل , تربیت متخصص و نیرو , فراهم کردن محیط کار و دستگاه ها , حقوق افراد و ... می باشد .
باید کاری کرد که برده با کمال رضایت , وهمچنین با کمال افتخار , این کار را انجام دهد .
باید از عصاره یک ملت استفاده کرد. همان چیزی که اگر آن را ببریم , تمام دارایی آنها را برده ایم .علم آنها را .
سیستم اول:
در کشوری که مردمش به فکر جناح چپ و جناح راست هستند , باید نخبگان آنها را برد , در کشوری که به علم , آنچنان که باید , اهمیت داده نمی شود , باید متفکرانش را برد . در کشوری که مخترعانش از همه فقیر ترند و معلمانش از همه کم درامد ترند , باید مخترعانش را برد .
باید کاری کنیم که با مزایای ویژه , پول و امکانات برای تحقیقات , آنها را به سمت خود بکشانیم . اختراعات آنها را در کشور خودمان ثبت کنیم . اختراعات آنها را به تولید برسانیم و سودش را ببریم . ولی افتخارش را برای آنها می گذاریم , که فلان متخصص , در فلان کشور , از آن کشور شماست .
سیستم دوم :
خوب , شاید شیوه بالا بعضی جاها کمتر جواب بدهد , مثل کشور ما . در کشوری که مردمش اسلامی تر , با غیرت تر و دنبال پیشبرد علم هستند .
باید کاری کنیم که متخصصان و متفکران و مخترعین را (در غالب ارائه مقاله , مقاله بهتر , چاپ مقاله در بهترین مجله علمی و مسابقات علمی و .... ) بشناسیم و وادارشان کنیم که دو دستی تحقیقات خود را بیاورند و تقدیم ما کنند . باید ارسال مقالات به خارج از کشورشان یک ارزش شود و ارزش گذاری افراد و متخصصین را بر اساس خدمت به خودمان , سرلوحه آنها قرار دهیم . آخر مگر ما چقدر متخصص داریم که این همه تحقیق داشته باشند . ما چقدر باید خرج کنیم تا یک فرد , تحصیلات خود را در مقطع ابتدایی , راهنمایی , دبیرستان و تحصیلات تکمیلی , تمام کند و یک نیروی متخصص شود . این جوری ثمره یک عمر زحمت و تلاش یک سیستم و همچنین عصاره آن را که تولید علم است , بدون صرف هیچ پولی , بدون اینکه کسی متوجه شود , به یغما می بریم , اما برای اینکه دلشان خوش شود , به آنها جایزه می دهیم و یا حتی لازم نیست جایزه هم بدهیم , تازه باید افتخار هم بکنند که تحقیقاتشان را در مجله خودمان نوشته ایم .
در پایان تو ای عزیز ,
ای متفکر , ای مخترع , ای دانشمند , ای دولت مرد , ای سیاست مدار و ای مدیر , از تو می خواهیم که به فکر ملت خود باشی و نگذاری ما را به یغما برند , نگذار برده بیگانگان باشیم . بیاییم سیستمی را طرح ریزی کنیم که امکان رشد و بالندگی را به افراد بدهد . به خودمان و به افراد متخصصمان بها دهیم . دست از این فکر که کار خارجی و تحقیق خارجی و تولید خارجی بهتر است برداریم . نگوییم اگر این طرح خوب بود یا این کار خوب بود یا این فکر خوب بود , حتما خارجی ها این کار را انجام می دادند . از افراد نخبه استفاده کنیم . نگذاریم مقالاتشان در بایگانی خاک بخورد . نگذاریم اختراعاتشان بدون حمایت بماند و بدون تولید , رها گردد . نگذاریم مخترعان مأیوس شوند و عشقشان به اختراع و تحقیق در نطفه خاموش شود و به جای اختراع و تحقیق و تولید به شغل مسافرکشی روی آورند . باید آنها را واقعا حمایت کرد , به آنها حقوق داد , رفاهشان را فراهم کرد . وسایل مورد نیازشان را فراهم کنیم . از آنها در شاخه های صنعتی کمک بگیریم . نگذاریم از کشورمان رو بگردانند . اینها نعمت هایی هستند که خداوند به ما داده است و از هر نفت و اورانیومی گرانبها ترند .
پس ای مخترع و ای محقق , دست شما را می بوسم و به خاطر اینکه تا حالا با این همه مشکلات , از کشور نرفته ای و حاضر شده ای با کل مشکلات و نداری در ایران ما بمانی , از تو قدردانی می کنیم . از دست من حقیر کاری بر نمی آمد , به جز اینکه این مقاله را بنویسم .
حال فصل استعمار جدید و برده داری نوین است .
باید کاری کرد که برده , با تمام تخصص و کارآیی خود , و حتی با هزینه خودش , این کار را انجام دهد . هزینه ای که شامل , تربیت متخصص و نیرو , فراهم کردن محیط کار و دستگاه ها , حقوق افراد و ... می باشد .
باید کاری کرد که برده با کمال رضایت , وهمچنین با کمال افتخار , این کار را انجام دهد .
باید از عصاره یک ملت استفاده کرد. همان چیزی که اگر آن را ببریم , تمام دارایی آنها را برده ایم .علم آنها را .
سیستم اول:
در کشوری که مردمش به فکر جناح چپ و جناح راست هستند , باید نخبگان آنها را برد , در کشوری که به علم , آنچنان که باید , اهمیت داده نمی شود , باید متفکرانش را برد . در کشوری که مخترعانش از همه فقیر ترند و معلمانش از همه کم درامد ترند , باید مخترعانش را برد .
باید کاری کنیم که با مزایای ویژه , پول و امکانات برای تحقیقات , آنها را به سمت خود بکشانیم . اختراعات آنها را در کشور خودمان ثبت کنیم . اختراعات آنها را به تولید برسانیم و سودش را ببریم . ولی افتخارش را برای آنها می گذاریم , که فلان متخصص , در فلان کشور , از آن کشور شماست .
سیستم دوم :
خوب , شاید شیوه بالا بعضی جاها کمتر جواب بدهد , مثل کشور ما . در کشوری که مردمش اسلامی تر , با غیرت تر و دنبال پیشبرد علم هستند .
باید کاری کنیم که متخصصان و متفکران و مخترعین را (در غالب ارائه مقاله , مقاله بهتر , چاپ مقاله در بهترین مجله علمی و مسابقات علمی و .... ) بشناسیم و وادارشان کنیم که دو دستی تحقیقات خود را بیاورند و تقدیم ما کنند . باید ارسال مقالات به خارج از کشورشان یک ارزش شود و ارزش گذاری افراد و متخصصین را بر اساس خدمت به خودمان , سرلوحه آنها قرار دهیم . آخر مگر ما چقدر متخصص داریم که این همه تحقیق داشته باشند . ما چقدر باید خرج کنیم تا یک فرد , تحصیلات خود را در مقطع ابتدایی , راهنمایی , دبیرستان و تحصیلات تکمیلی , تمام کند و یک نیروی متخصص شود . این جوری ثمره یک عمر زحمت و تلاش یک سیستم و همچنین عصاره آن را که تولید علم است , بدون صرف هیچ پولی , بدون اینکه کسی متوجه شود , به یغما می بریم , اما برای اینکه دلشان خوش شود , به آنها جایزه می دهیم و یا حتی لازم نیست جایزه هم بدهیم , تازه باید افتخار هم بکنند که تحقیقاتشان را در مجله خودمان نوشته ایم .
در پایان تو ای عزیز ,
ای متفکر , ای مخترع , ای دانشمند , ای دولت مرد , ای سیاست مدار و ای مدیر , از تو می خواهیم که به فکر ملت خود باشی و نگذاری ما را به یغما برند , نگذار برده بیگانگان باشیم . بیاییم سیستمی را طرح ریزی کنیم که امکان رشد و بالندگی را به افراد بدهد . به خودمان و به افراد متخصصمان بها دهیم . دست از این فکر که کار خارجی و تحقیق خارجی و تولید خارجی بهتر است برداریم . نگوییم اگر این طرح خوب بود یا این کار خوب بود یا این فکر خوب بود , حتما خارجی ها این کار را انجام می دادند . از افراد نخبه استفاده کنیم . نگذاریم مقالاتشان در بایگانی خاک بخورد . نگذاریم اختراعاتشان بدون حمایت بماند و بدون تولید , رها گردد . نگذاریم مخترعان مأیوس شوند و عشقشان به اختراع و تحقیق در نطفه خاموش شود و به جای اختراع و تحقیق و تولید به شغل مسافرکشی روی آورند . باید آنها را واقعا حمایت کرد , به آنها حقوق داد , رفاهشان را فراهم کرد . وسایل مورد نیازشان را فراهم کنیم . از آنها در شاخه های صنعتی کمک بگیریم . نگذاریم از کشورمان رو بگردانند . اینها نعمت هایی هستند که خداوند به ما داده است و از هر نفت و اورانیومی گرانبها ترند .
پس ای مخترع و ای محقق , دست شما را می بوسم و به خاطر اینکه تا حالا با این همه مشکلات , از کشور نرفته ای و حاضر شده ای با کل مشکلات و نداری در ایران ما بمانی , از تو قدردانی می کنیم . از دست من حقیر کاری بر نمی آمد , به جز اینکه این مقاله را بنویسم .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر