ترسیب پروتئین ها

جهت كاهش حجم و تغليظ پروتئينها , از روشها مختلف رسوب دهی مانند رسوب ‌دهی به وسيله نمك ، حلال های آلی و حلال های پليمری استفاده می شود .

رسوب‌ دهی به وسيله نمك :
روش عمومی براي انجام عمل رسوب دهی استفاده از نمك است كه با افزايش مقدار نمك حلاليت پروتئينی كم شده و به هم پیوسته و رسوب می کند . قدرت رسوب دهی نمك‌ ها , به‌ صورت ذرات آنيوني و كاتيون در زیر نشان داده شده است .

Anions : Po4 3-, So4 2-, CH3Coo -, Cl -, Br -, No3 -, Clo3 -, I -, SCN

Cations : NH4+, K+, Na+, gunidine Cl(CH2)3                

از طريق هيدراته شدن یونهای مثبت و منفی نمك افزوده شده در محلول و دور كردن مولكولهای آب از سطوح هيدروفوب پروتئين‌ها و درنتيجه اين سطوح هيدروفوب به هم پيوسته و رسوب می نمایند .

رسوب ‌دهی به وسيله حلال های آلی :
با افزايش حلال‌ آلی ، قدرت حلاليت مولكولهای باردار آب دوست پروتئينها در محيط آبی كم شده و باعث به هم پيوستن ذرات مولكولی و رسوب دهی آنها می ‌شود . ( مانند مكانيزم رسوبدهی پروتئين ها در نقطة ايزوالكتريك , در غلظتهای پايين نمك) . به عنوان مثال اتانل , در جداسازی پروتئينهاِی پلاسمایی بسيار مورد استفاده قرار مي‌گيرد .

رسوب ‌دهی به وسيله پليمرهای آلي :
این روش , مانند روش استفاده از حلال‌ آلی و از طريق كاهش فعاليت محيط آبی است. به عنوان مثال Poly Ethylen Glycol , در جداسازی پروتئينهاِی پلاسمایی , فراوان مورد استفاده قرار مي‌گيرد .